,

دیپلماسی اقتصادی و جهش تولید

دیپلماسی اقتصادی و جهش تولید

با توجه به اهمیت مسئله تولید در اقتصاد، بهره‌ گیری از ظرفیت دیپلماسی اقتصادی می‌تواند منجر به بهبود مستمر محیط کسب و کار و تولید شود. تولید تنها مقوله اقتصادی تحول گرای هر کشور است که می‌تواند با افزایش عرضه و صادرات و همچنین بالا بردن سطح ارزش پول ملی موجب کاهش نرخ تورم و بیکاری گردد. تولید است که می‌تواند سهم ایران از تجارت جهانی را افزایش دهد؛ لذا اولویت قائل شدن در تولید براساس چشم انداز آینده بعنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر است. اولویت‌هایی که عمدتا در بخش تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی، ماشین آلات صنعتی، حمل و نقل، محصولات شیمیایی و نساجی، حامل‌های انرژی، خدمات مهندسی، فناوری اطلاعات و ارتباطات، خدمات بیمه‌ای، مالی و گردشگری متمرکز  بوده و توجه صنعت به احیای کامل و به هنگام آن لازم است .

جهش تولید در حالی می تواند از شعار به عمل تبدیل گردد که در کنار تولید کالای با کیفیت ملی، بازار عرضه داخلی و خارجی و حفظ منافع بخش خصوصی تولیدی را نیز به همراه داشته باشد، این مهم به سرانجام نخواهد رسید مگر آنکه بتوانیم با شناخت دقیق بازارهای کشورهای همسایه به شبکه سازی برای ایجاد هویت رسمی بخش خصوصی در کشورهای میزبان بپردازیم، این موضوع باعث شکل گیری جریان شفاف اطلاعات و محفلی برای همکاری های شرکت های بخش خصوصی در کشورهای میزبان می گردد. جهش تولید می‌تواند تغییری زنجیره‌ای با جستار در تولید به اتکا ظرفیت‌های جمعی برای پدید آوری نوآورانه انواع کالا و خدمات در راستای توسعه ثروت ملی به منظوراشتغال و صادرات باشد که علاوه بر تقویت مولفه‌های کلان، بسترساز دیپلماسی موفق اقتصادی کشور گردد.

در این مسیر مجموعه‌ای از روش‌های تصمیم‌گیری متاثر از فرصت‌های بین‌المللی در پیوند با نقش آفرینی‌های نظام حاکمیتی به محوریت بخش خصوصی باید در زمینه‌های مختلف سرمایه گذاری، تجارت، خدمات و… شکل گیرد تا شتاب دهنده تولید اثر بخش باشد.

تجربه آزموده شده در بسیاری از کشور های آسیایی و اروپایی نشانگر آن است که تولید محوری اساسا در کنار دانش‌پژوهی و ادغام منابع بر اساس اهداف و نیاز بازارهای مقصد داخلی و خارجی نتایج ارزنده‌ای برای توسعه کشورها داشته است.

نگاه به جهش تولید از دو منظر قابل توجه است :  فنی و سیاستی

از منظر فنی باید الزامات متناسبی در تولید پیش‌بینی شود مانند ظرفیت سازی، کیفی‌سازی، بازارسازی، نوسازی، بهسازی و اقدامات تکنیکال برای افزایش راندمان.

بعد مهم دیگر توجه به سیاست‌ها و اقدامات حمایتی، جبرانی و توسعه‌ای است که این مسئله در ابعاد مختلف بصورت فرابخشی باید عینیت یابد تا نقش تکمیل کنندگی در جهش تولید داشته باشد؛ نظیر طراحی بسته‌های انگیزشی تقاضا، اصلاح فرهنگ عمومی، حمایت از کارگاه‌های کوچک مشاغل جمعی و تسهیل‌ گری در صادرات به بازارهای هدف بویژه کشورهای همسایه، تبین شرایط سهل در انتقال ارز و تامین مواد اولیه در شرایط تحریم …

به نظر می‌رسد راهبرد اساسی در تحقق جهش تولید، انجام اصلاحات درست و برنامه‌ ریزی شده در سه بخش گفتمانی، ساختاری  و رویه‌ای است که می تواند در دستور کار نظام اجرایی، قانون‌گذاری و قضایی کشورمان قرار گیرد و دستورالعمل‌های عملیاتی متناسب آماده ‌سازی شود.

نیاز امروز کشور بویژه توانایی بازیابی اقتصاد در تخصیص بهینه منابع و بهبود سریع شاخصه‌های کسب ‌وکار در مواجهه با نااطمینانی‌های اقتصادی است که از طریق تولید ممکن خواهد بود؛ لذا سه مسیر مهم در پیش رو وجود دارد تا این نیاز به شکل منطقی  و مطمئن درکشور دنبال شود:

الف) تبین شیوه‌های مقابله متناسب با اثرات منفی تکانه‌های اقتصادی

ب)  تدوین برنامه انطباق با شرایط تاب آوری اقتصادی در سه بخش کلان (کل اقتصاد، تعامل بازارها و تمامی افراد)، میانی(صنایع و بازارهای منفرد)، خرد(اشخاص و فعالیت‌های اقتصادی)

ج) ایجاد دیپلماسی فعال اقتصادی برای استفاده مطلوب از مزیت‌های بین‌المللی در حوزه برون مرزی با هدف توام کردن نقش‌آفرینی حاکمیتی جهت رونق سرمایه‌گذاری، صادرات غیر نفتی و تعاملات چند جانبه تجاری.

 

 

اتاق بازرگانی، مشرق

0 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟
خیالتان راحت باشد :)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *